Reden 3 / Reason 3

(For English, scroll down)

Ik doe mee aan de Elfstedentriathlon van Maarten van der Weijden om geld in te zamelen voor kankeronderzoek, door 11x2km in een 3-tal dagen te zwemmen. Waarom? Reden #3: Esther Postuma, mijn beste vriendin, 51 jaar, leukemie, stabiel

“Het was mei 1998. Ik kwam terug van een survivalweekend, ik voelde me heel ziek.” Met tranen in mijn ogen volg ik het relaas van Esther, mijn beste vriendin. “Ik werd deze keer gelijk doorgestuurd naar het ziekenhuis. Het verdict kwam snel: leukemie. Ik was opgelucht: geen lymfeklierkanker, zoals onze overbuurjongen. Dat leek me het ergst. De bloedoncoloog was degene die aangaf dat ik het al veel langer moest hebben, op mijn 11e, toen ik in het ziekenhuis lag”.

Ik heb Esther leren kennen als mijn buurmeisje, toen ik als 7- jarig meisje in haar dorp kwam wonen. Toen viel het al op hoe vaak ze iets aan de hand had. Toen ik uit de boom viel en 2 weken in het ziekenhuis moest liggen, was ik maar wat blij dat ik bij haar op de kamer mocht. Nu weten we waarom ze er lag.

“Ze konden niet gelijk aan de chemo beginnen – daar was ik te ziek voor. Dus op streng dieet en na de zomer, nadat formeel leukemie stadium 4 was vastgesteld, de chemo opgestart. 6 kuren waren er gepland, ik heb er 4 gehaald: de afstotingsverschijnselen van mijn gal, lever en nieren hebben me doen stoppen. Ik bleek allergisch voor de basisstof. Nasleep was erg lang, en het heeft er een tijdje niet goed uitgezien.” Esther en ik hadden op dat moment nog weinig contact – tot ik een telefoontje kreeg dat ze er slecht aan toe was. Gebeld, langs gegaan … de vriendschap weer opgepakt.

“Uiteindelijk ben ik toen genezen verklaard, met de waarschuwing dat er 50% kans was dat het terug zou kunnen komen rond mijn 40e of bij een belangrijke hormonale verandering zoals een zwangerschap. In 2008 waren mijn bloedwaarden ok, en mochten we het proberen. Na een miskraam was het zover: zwanger. Mijn bloedwaarden verslechterden, maar de foetus was ok. Op 8 mei 2009 kwam ons kleine wonder ter wereld: Ruth.” In de aanloop naar de bevalling ben ik gevraagd om meter te worden van Ruth, met de specifieke vraag om er ook (en vooral) te zijn als er iets zou gebeuren met Esther. Ik heb JA gezegd.

“Ik heb nu officieel chronisch lymfatische leukemie. Ik had me al lang opgegeven voor test medicatie als Ruth er niet was geweest.” In 2021 is Esther 50 geworden – een echte mijlpaal.

Vechtend tegen kanker: Sabien, Kathy

Kanker overleefd: Hilde, Jos, Filip

Belangrijkste raadgevingen: Leef elke dag. Haal eruit wat erin zit. Durf je eigen lichaam te vertrouwen en durf dokters in vraag te stellen.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

I am joining the Elfstedentraithlon van Maarten van der Weijden to collect money for cancer research by swimming 11x2km in about 3 days. Why? Reason #3 :  Esther Postuma, 51 years, my best friend, leukemia, stable

“May 1998. I came back from a survival weekend, I felt terrible.” With tears in my eyes I listen to Esther’s, my best friend, story. “This time I was immediately sent to the hospital. The verdict was out quickly: leukemia. I was relieved: it wasn’t Hodgkin like our neighbour: that must be the worst. It was the blood oncologist that indicated that I must have it much longer, already when I was 11, when I was lying in hospital.”

I got to know Esther as the girl next door when I moved to her village when I was 7 years old. Already then it stood out how often there was something wrong. I remember how happy I was when I fell out of a tree and I could join her in hospital for 2 weeks! Now we now why she was there.

“They could not start the chemo immediately – I was too sick for that. So I was put on a strict diet and after summer, when leukemia stadium 4 was officially diagnosed, they commenced the chemo. 6 cycles were planned, I made it to 4: the rejection symptoms of my gall bladder, liver and kidneys made me stop. I was allergic to the base ingredient. The aftermath took a long time, and for a while it did not look good.” Esther and I lost contact by then – until I receive a phone call that she was in a bad shape. I connected again, visited her … picking up the friendship again.

“Finally I was declared cured – but with the watch out that I had a 50% chance to relapse around my 40th or during an important hormonal change, like a pregnancy. In 2008, my blood values were ok, and we were allowed to try. After a miscarriage, it happened: I was pregnant. My blood values started dropping, but the baby was OK. On the 8th May 2009, our little wonder got born: Ruth.” In the period leading to the birth, I was asked to become Ruth’s godmother, with the specific request to also (and especially) be there if something would happen to Esther. I said YES.

“I now officially have chronic lymfatic leukemia. I would have long gone for experimental treatment if Ruth would have not been there.” Esther turned 50 in 2021 – a real milestone.

Fighting against cancer: Sabien, Kathy

Survived cancer: Hilde, Jos, Filip

Main advices: Live every day. Get out of life what you can. Dare to trust your body and dare to question the doctors.